Гродно впервые упоминается в связи с походом на кривичей, организованным киевскими князьями. Участником этого похода был «Всеволодко из Городна» - первый известный гродненский князь. Это событие фигурирует в трех дневнерусских летописях – Лаврентьевской, Радзвилловской и Ипатьевской. При этом Лаврентьевская летопись считается наиболее древней (сохранился список 1377 г.). Ниже приводим эти упоминания.
Наш горад здаўна ганарыцца еўрапейскімі традыцыямі. I гонар яго не беспадстаўны. Горадзен адзін з першых гарадоў Вялікага княства Літоўскага атрымаў права самакіравання - так званае магдэбургскае права. Юрыдычныя правы гарадоў на самакіраванне ўзніклі ў Заходняй Еўропе з канца XI стагоддзя як вынік барацьбы гараджан са сваімі сіньёрамі (біскупамі, феадаламі, каралямі) і паступова распаўсюдзіліся па ўсёй Еўропе.
Здаўна так павялося: справе папярэднічае слова. Згадайце біблейнае: ”спачатку было Слова...”. I калі справе мы служым, то да слова прыслухоўваемся. Бо ўпэўнены, што за словамі хаваецца існасць. I нават болей: словы вызначаюць існасць з'яў, дапамагаючы нам спазнаць іх. Нездарма лічыцца, што надаць імя чаму-небудзь — значыць спазнаць яго, вызначыць яго існасць. Гэта тычыцца і нашых уласных імёнаў, і назваў самых розных разнастайных рэчаў, з'яў і назваў насельных пунктаў, у тым ліку і гарадоў.
Упэўнена сцвярджаю, што на пытанне аб тым, якія княствы складалі старажытную Беларусь, любы з вас пералічыць Полацкае, Тураўскае, Смаленскае, назаве нават Северскае і ў меншым выпадку напрыканцы нагадае Гарадзенскае. I ўжо зусім нічога не зможа распавесці пра гісторыю Гарадзенскага княства і ягоных князёў.
Время не пощадило не только сам памятник. До сих пор неизвестны какие-либо сведения, относящиеся к первым тремстам годам его существования. Это тем более грустно, что речь идет о памятнике, не имеющем прямых аналогов во всей древнерусской архитектуре домонгольского периода. Единственным источником информации о Борисоглебской церкви до 1738 года является «Хроника», составленная архимандритом гродненского Коложского базилианского монастыря Игнатием Кульчинским. Им же составлен и «Инвентарь», в котором описано состояние постройки па 1738 год.
