29 красавіка 2021 г. ў Горадні адбылася вельмі важная навуковая канферэнцыя “Каралеўскі Гродна. Матэрыяльная і духоўная культура”, на якой былі агучаныя праблемы, звязаныя з праектнаю канцэпцыяй "Рэстаўрацыі і прыстасавання пад гісторыка-археалагічны музей комплексу Старога замка ў Гродна".
У 80-ыя гады XVI ст. былы замак Вітаўта ў Гродне, які з'яўляўся адной з каралеўскіх рэзідэнцый, быў цалкам перабудаваны паводле загаду караля Рэчы Паспалітай Стэфана Баторыя. Перабудова пад кіраўніцтвам італьянскіх спецыялістаў вялася ў рэнесансным стылі. Галоўнай часткай Новага замка, адбудаванага на падмурках замка Вітаўта, стаў каралеўскі палац. Археалагічныя раскопкі паказалі, што перад будаўніцтвам палаца Стэфана Баторыя тэрыторыя замка была грунтоўна расчышчана. На першым паверсе палаца былі памяшканні, што выкарыстоўваліся для вайсковых і гаспадарчых патрэбаў. Каралеўскія пакоі знаходзіліся на другім паверсе і мелі шыкоўныя кафляныя печы, аблямаваныя зялёнай (паліванай) ці шматколернай (паліхромнай) кафляй.
Kilka lat temu na jednej z polskich aukcji internetowych pojawił się cennik Grodzieńskiej fabryki macedońskiej chałwy i orientalnych słodyczy Mikołaja Wasilewicza. „Fabryka” istniała na ulicy Dominikańskiej (dzisiaj Sowieckiej) w latach 30. XX wieku i była bardzo popularnym miejscem odpoczynku grodnian, do którego dzisiaj mogą dorównać chyba tylko jedna czy dwie największe kawiarnie.
Перыяд уваходжання Заходняй Беларусі ў склад Польскай дзяржавы (Другой Рэчы Паспалітай) у 1921–1939 гг. з’яўляўся чарговым этапам развіцця айчыннай архіўнай справы. Пасля адступлення расійскай арміі і паспешлівай эвакуацыі органаў дзяржаўнай адміністрацыі ў 1915 г. на месцах засталася вялікая колькасць архіваў розных дзяржаўных устаноў павятовага і губернскага ўзроўню.
О колоколах на территории Беларуси известно из Новгородской летописи XI века, где они упоминаются как военные трофеи князя Всеслава. Чуть позже использование колоколов было заимствовано из западнохристианской традиции. В те времена колокола могли быть достоянием лишь княжеских храмов или крупных монастырей, т. к. являлись роскошью.
Кожны горад у сваёй гісторыі мае асоб, якія былі не проста дзеячамі, што жылі і працавалі ў межах пэўнай эпохі горада, але і адыгрываюць важную ролю праз стагоддзі, расквечваючы вобраз мінулага часу. Па-сучаснаму мы б іх назвалі працаўнікамі мінулага на карысць сучаснага і будучага іміджу горада, пры гэтым з перспектывай перарасці ў брэнд горада.
У фондах Гродзенскага дзяржаўнага гісторыка-археалагічнага музея захоўваецца даволі шмат цікавых матэрыялаў, якія тычацца нерэалізаваных праектаў храмаў у Гродне. Усе яны дастаткова цікавыя, не ўведзены ў навуковы зварот. Гэтыя матэрыялы датычацца асноўным чынам ХІХ – пачатку ХХ ст.
