W pierwszą niedzielę każdego miesiąca w kościele franciszkańskim w Grodnie odbywa się procesja. Modląc się wierni trzykrotnie obchodzą wewnątrz świątyni. Mężczyźni zakładają białe peleryny - komżę i niosą chorągwie. Na jednej z nich można odczytać napis w języku polskim: „Krucjata Eucharystyczna. Grodzieńskie ogólne szkoły Nr 7 i Nr 10. 1938 rok”. Ta chorągwią jest jedynym przypomnieniem o przedwojennej historii najstarszej wciąż istniejącej szkoły w Grodnie, która ma teraz Nr 6.

Bardzo lubię chodzić ulicami Grodna, które powstały w latach międzywojennych. Są to ciche uliczki z drewnianą zabudową, które oddzielają murowane historyczne XIX-wieczne centrum od nowoczesnych wielopiętrowych dzielnic. Nazwy tych ulic czarują – Mickiewicza, Słowackiego, Rejmonta, Miodowa, Ceglana, Lelewiela… Wszystkie domy tu są jak stare przyjaciele, każdy ze swoim losem, swoją historią.

У 80-ыя гады XVI ст. былы замак Вітаўта ў Гродне, які з'яўляўся адной з каралеўскіх рэзідэнцый, быў цалкам перабудаваны паводле загаду караля Рэчы Паспалітай Стэфана Баторыя. Перабудова пад кіраўніцтвам італьянскіх спецыялістаў вялася ў рэнесансным стылі. Галоўнай часткай Новага замка, адбудаванага на падмурках замка Вітаўта, стаў каралеўскі палац. Археалагічныя раскопкі паказалі, што перад будаўніцтвам палаца Стэфана Баторыя тэрыторыя замка была грунтоўна расчышчана. На першым паверсе палаца былі памяшканні, што выкарыстоўваліся для вайсковых і гаспадарчых патрэбаў. Каралеўскія пакоі знаходзіліся на другім паверсе і мелі шыкоўныя кафляныя печы, аблямаваныя зялёнай (паліванай) ці шматколернай (паліхромнай) кафляй.

Kilka lat temu na jednej z polskich aukcji internetowych pojawił się cennik Grodzieńskiej fabryki macedońskiej chałwy i orientalnych słodyczy Mikołaja Wasilewicza. „Fabryka” istniała na ulicy Dominikańskiej (dzisiaj Sowieckiej) w latach 30. XX wieku i była bardzo popularnym miejscem odpoczynku grodnian, do którego dzisiaj mogą dorównać chyba tylko jedna czy dwie największe kawiarnie.

W poprzednim tekście opowiedzieliśmy czytelnikom o dawnych mostach przez Niemen w Grodnie. Od prawie wszystkich tych mostów nie pozostało nawet śladu ale w XX wieku zbudowano w naszym mieście jeszcze wiele mostów o których opowiemy wam dzisiaj i pierwsza historia będzie o Starym Moście.

„Świst pary przerwał mi pasmo mych myśli ze świata przeszłości. Wyjrzałem przez okno wagonu. Był jasny, tchnący świeżością wiosny i chłodem rosy poranek. Dojeżdżaliśmy do Grodna. Pociąg nasz, niby ptak prujący powietrze, przebiegał po wyniosłym moście nad masztami wicin litewskich. W dole wił się w głębokim jarze płowy Niemen, a kilka secin białych drewnianych domków piętrzyło się na urwistych i stromych wybrzeżach rzeki.