„Świst pary przerwał mi pasmo mych myśli ze świata przeszłości. Wyjrzałem przez okno wagonu. Był jasny, tchnący świeżością wiosny i chłodem rosy poranek. Dojeżdżaliśmy do Grodna. Pociąg nasz, niby ptak prujący powietrze, przebiegał po wyniosłym moście nad masztami wicin litewskich. W dole wił się w głębokim jarze płowy Niemen, a kilka secin białych drewnianych domków piętrzyło się na urwistych i stromych wybrzeżach rzeki.
W lutym 1932 r. „Gazeta Grodzieńska” nadrukowała informacje, że w domu Nr 4 przy ulicy Poniatowskiego w Grodnie zamieszkał jakiś tajemniczy duch. Duch ten, jak pisano, przenosił rzeczy po domu, wylewał gorącą wodę z czajnika i wydawał różne dziwne dźwięki. Przywid najbardziej lubił młodego syna właścicieli Witolda Gerutto.
Drodzy Przyjaciele. Jeśli mieliście w naszym starym Grodnie krewnych, mieszkali tu Wasze przodkowie, chcecie dowiedzieć się coś o przeszłości Miasta nad Niemnem, albo macie jakąś ciekawą historię dla nas – prosimy – piszcie do nas na mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Zawsze wam odpowiemy.
W zeszłym roku Bank Narodowy Republiki Białoruś wysłał list do innych banków białoruskich, w którym zawiadomił, że zamierza zrezygnować z korzystania z trzech największych budynków swych filii regionalnych w Mochylewie, Witebsku i Grodnie. Narodowy Bank zaproponował innym bankom wykupić te budynki i oceni w najbliszczym czasie ich wartości rynkową.
Ryby z dawnych czasów byli dla grodnian ważnym źródłem żywności. Można śmiało powiedzieć że ryby w Niemnie i jej dopływach zawsze nie brakowało. W Grodzieńskim Muzeum przechowywane są haczyki na ryby prawie dziesięciocentymetrowej długości, a archeolodzy odkryli na zamku w Grodnie szczątki ryb z kręgami o średnicy 3-4 centymetrów. Ryba, która ma taki szkielet, miała mieć długość około dwóch metrów.
