Другая Сусветная вайна пачалася для Гародні адначасова з ўсёй Польшчай: ужо 1 верасня 1939 года горад перажыў першы авіяналёт. У летапісе мясцовага праваслаўнага сабора гэтыя падзеі аднатаваны з храналагічнай дакладнасцю: “У шэсць з паловай гадзін ранка над Гродна праляцела тры нямецкіх аэраплана, якія бамбілі горад, скінуўшы каля сарака бомбаў вялікай сілы”.
Князь Павел Дзмітрыевіч Цыцыянаў нарадзіўся ў верасні 1754 года. Ён паходзіў з вядомай арыстакратычнай фаміліі і нават знаходзіўся ў кроўным радстве з царствуючым домам Грузіі. Сваю вайсковую службу ён распачаў у Прэабражэнскім палку і прайшоўшы баявы хрост пад час чарговай руска-турэцкай вайны, ужо ў сорак год атрымаў званне генерал-маёра.
Імя кашталяна гарадзенскага замка Давіда Даўмонтавіча, які з мячом у руце здолеў абараніць край ад крыжацкіх рэйзаў, добра вядома. А вось імя іншага князя, які правіў Гародняй, сёння забыта. Што праўда, на гэта існуюць свае асобныя прычыны…
Як вядома, сон розуму нараджае пачвар...
Стаяў студзень 1691 года. Гародня толькі-толькі пачыла адыходзіць ад жахаў апошняй вайны, калі раптам сярод месцічаў папаўзлі чуткі, што ў гарадскі Ратуш даставілі чараўніка з падмейскага Каханова на інквізіцыю.
