1939 год стаў той рысай, калі паступова аблічча Горадні няўмольна нішчылася. Падчас рабілася гэта настолькі карэнна, што той, хто добра памятаў даваенную Горадню, пачынаў яе папросту не пазнаваць.

Сёння гарадзенскі Стары Замак выглядае мягка кажучы не надта прывабна: аблупленыя і патрэсканыя сцены, паламаны шыфер на даху, рэшткі муроў часоў Вітаўта, якія развальваюцца на вачох. Ды і сам Замак устае перад нашымі вачыма далёка не ў такім выглядзе, як ён існаваў у XV ці XVI–XVII стагоддзях.

У апошнія гады ў Горадні выдзялілася выразная тэндэнцыя зьнішчэньня старых камяніцаў з мэтай расчысткі пляцоўкі пад будаўніцтва новых будынкаў. Асабліва можна назіраць гэта недзе ў глыбіні двароў альбо на пэрэфэрыі старога горада.