На Савецкай вуліцы аўтамабіль крыху штурхнуў адзін з новых ліхтароў. Той, замест таго, каб крыху нахіліцца, упаў і разваліўся на часткі.

Неяк давялося ўбачыць карціну: выйшаўцы з “Карчмы” добра “паддаты” дзядзька вырашыў прадэманстраваць сваю моц, ухапіўся за адзін з навапастаўленых ліхтароў і... пачаў яго качаць. Ліхтар з рыпеннем вагаўся з боку ў бок, як маладая бярозка пад вясеннім ветрыкам. Міжволі ў галаву прыйшла думка: “А наколькі бяспечная для чалавека гэтая ненадзейная, складзеная з некалькіх частак пустацелая канструкцыя?”

Не ўмураваны ў зямлю, а прыкручаны чатырма балтамі, ліхтар з’яўляецца, па-сутнасці, вялікім канструктарам-складанкай і зусім нічога агульнага не мае з масіўнымі чыгуннымі ліхтарамі, што ставіліся на гарадскіх вуліцах у ХІХ-пач.ХХ ст.

Эстэтыка яго таксама здзіўляе. Чаму б не было, скажам, замовіць для гэтых ліхтароў таблічкі з выявамі герба Гродна, і не прымацаваць іх да кожнага ліхтара на ўзроўні чалавечых вачэй? Не дадумаліся? Наўрад ці. Проста ідэя не ўпісвалася ў серыйную вытворчасць гэтай “прадукцыі”. Вынік: камічнае разбурэнне такога ліхтара ад лёгкага ўдару аўтамабіля, што задам ад’язджаў да вуліцы. Колькі гадоў прастаіць уся гэтая “прыгажосць”, можна толькі здагадвацца.

• Назад