У 80-ыя гады XVI ст. былы замак Вітаўта ў Гродне, які з'яўляўся адной з каралеўскіх рэзідэнцый, быў цалкам перабудаваны паводле загаду караля Рэчы Паспалітай Стэфана Баторыя. Перабудова пад кіраўніцтвам італьянскіх спецыялістаў вялася ў рэнесансным стылі. Галоўнай часткай Новага замка, адбудаванага на падмурках замка Вітаўта, стаў каралеўскі палац. Археалагічныя раскопкі паказалі, што перад будаўніцтвам палаца Стэфана Баторыя тэрыторыя замка была грунтоўна расчышчана. На першым паверсе палаца былі памяшканні, што выкарыстоўваліся для вайсковых і гаспадарчых патрэбаў. Каралеўскія пакоі знаходзіліся на другім паверсе і мелі шыкоўныя кафляныя печы, аблямаваныя зялёнай (паліванай) ці шматколернай (паліхромнай) кафляй.

Bardzo lubię chodzić ulicami Grodna, które powstały w latach międzywojennych. Są to ciche uliczki z drewnianą zabudową, które oddzielają murowane historyczne XIX-wieczne centrum od nowoczesnych wielopiętrowych dzielnic. Nazwy tych ulic czarują – Mickiewicza, Słowackiego, Rejmonta, Miodowa, Ceglana, Lelewiela… Wszystkie domy tu są jak stare przyjaciele, każdy ze swoim losem, swoją historią.

Kilka lat temu na jednej z polskich aukcji internetowych pojawił się cennik Grodzieńskiej fabryki macedońskiej chałwy i orientalnych słodyczy Mikołaja Wasilewicza. „Fabryka” istniała na ulicy Dominikańskiej (dzisiaj Sowieckiej) w latach 30. XX wieku i była bardzo popularnym miejscem odpoczynku grodnian, do którego dzisiaj mogą dorównać chyba tylko jedna czy dwie największe kawiarnie.