Шчыра кажучы, няма ў рэспубліцы помнікаў, так бы мовіць, больш яскравага гаспадарчага дойлідства, чым дзве воданапорныя вежы ў Гродна. Цяжка сказаць, з якой нагоды гараджане надалі ім пяшчотныя жаночыя імёны Бася і Кася, бо ні ў архіўных дакументах, ні ў даведніках яны не згадваюцца. Таму будзем прытрымлівацца назваў Паўночная і Паўднёвая, якія прыводзяцца ў грунтоўным выданні "Збор помнікаў Беларусі".
Асаблівасцю міжваеннага Гродна з’яўлялася тое, што амаль восем год горадам, які быў ужо ў складзе польскай дзяржавы, кіравала гарадская рада, абраная яшчэ ў апошні месяц… нямецкага панавання. Справа ў тым, што нейкі час пасля падпісання капітуляцыі Нямеччынай у лістападзе 1918 года горад працягваў заставацца ў зоне нямецкай акупацыі.
АВГУСТ 1943 ГОДА. Мы с подругой Зиной Франк идем в сторону Понемуни. Там расположен арбайтштрафлагерь. У меня в руках сумка с едой для сестры, которая находится в этом лагере. По этому маршруту я ходила не раз то с мамой, то с 11-летней Зиной. Одну меня так далеко не отпускают, мне 7 лет. Я маленькая, худенькая, одета под мальчика. До огороженного проволокой лагеря осталось минут пять ходьбы. На противоположной стороне находится немецкий блокпост, но там все тихо, и мы идем спокойно. Вдруг открывается дверь, выходит жандарм. Кричит: «Хальт!» и подзывает нас пальцем.
В этом году исполняется 250 лет (1958 год) со дня битвы со шведами при деревне Лесной (ныне Могилевская область). 28 сентября (9 октября) 1708 года молодая русская регулярная армия, созданная Петром I, разгромила 16-тысячный корпус шведской армии генерала Левенгаупта. Шведы потеряли 10 тысяч убитыми и ранеными, захвачена вся артиллерия противника и обоз из 7 тысяч подвод с боеприпасами и продовольствием. Эта победа обеспечила дальнейший успех русской армии. Петр I назвал битву при деревне Лесной «матерью полтавской баталии».
Ці няпраўда, знаёмы будынак на здымку! Бадай што кожны жыхар Гродна скажа: тут - чыгуначная бальніца. Але мала хто ведае, што калісьці гэты прыгожы будынак у стылі эк- лектыкі займала лячэбніца яўрэйскай абшчыны. Цікавая яе гісторыя.
Счастливые часов не наблюдают, но есть в Гродно человек, для которого одна из составляющих жизненного счастья - именно наблюдать за часами, следить и ухаживать, а иногда и ремонтировать их. Юзеф Михайлович Ясюкевич - единственный представитель в Беларуси редкой профессии смотрителя и механика башенных часов. Да и во всем мире такой специальности днем с огнем не сыщешь. Юзеф по праву гордится этим и относится к ответственной должности с особым трепетом.
У канцы лета 1778 года ў Гродна прыехаў англійскі вандроўнік Уільям Кокс. Ён прайшоўся па сярэднявечным вуліцам навокал гарадскога рынка, пастаяў на Замкавай гары, а на наступны дзень завітаў на абед да “віцэ-канцлера Літвы” гродзенскага старасты графа Антонія Тызенгаўза. За сталом было восемдзесят шляхціцаў, якія з’ехаліся на павятовы соймік. Гэтыя ганарыстыя нашчадкі сарматаў у кунтушах і з шаблямі цалавалі ніз вопраткі старасты, а некаторыя проста падалі яму ў ногі.
