Наш горад здаўна ганарыцца еўрапейскімі традыцыямі. I гонар яго не беспадстаўны. Горадзен адзін з першых гарадоў Вялікага княства Літоўскага атрымаў права самакіравання - так званае магдэбургскае права. Юрыдычныя правы гарадоў на самакіраванне ўзніклі ў Заходняй Еўропе з канца XI стагоддзя як вынік барацьбы гараджан са сваімі сіньёрамі (біскупамі, феадаламі, каралямі) і паступова распаўсюдзіліся па ўсёй Еўропе.

Упэўнена сцвярджаю, што на пытанне аб тым, якія княствы складалі старажытную Беларусь, любы з вас пералічыць Полацкае, Тураўскае, Смаленскае, назаве нават Северскае і ў меншым выпадку напрыканцы нагадае Гарадзенскае. I ўжо зусім нічога не зможа распавесці пра гісторыю Гарадзенскага княства і ягоных князёў. 

Здаўна так павялося: справе папярэднічае слова. Згадайце біблейнае: ”спачатку было Слова...”. I калі справе мы служым, то да слова прыслухоўваемся. Бо ўпэўнены, што за словамі хаваецца існасць. I нават болей: словы вызначаюць існасць з'яў, дапамагаючы нам спазнаць іх. Нездарма лічыцца, што надаць імя чаму-небудзь — значыць спазнаць яго, вызначыць яго існасць. Гэта тычыцца і нашых уласных імёнаў, і назваў самых розных разнастайных рэчаў, з'яў і назваў насельных пунктаў, у тым ліку і гарадоў.

Все, кто хоть раз бывал на старом православном кладбище на ул. Антонова, обращал внимание на расположенную справа от центральной аллеи рядом с каменной часовней красивую металлическую часовню-усыпальницу, покрашенную сейчас в синий цвет.  Это единственная на православном кладбище надсклепная часовня и уникальное произведение декоративно-прикладного искусства.

У зданий, так же, как и у людей, - своя жизнь, свои судьбы. Одних долго помнят, о них пишут стихами и прозой, снимают фильмы, показывают по телевизору. Другие, наоборот, если не позаброшены, то позабыты. В том смысле, что никого, пожалуй, не интересует, когда построены, кем и для чего. Гродненские кинотеатры... Еще перед первой мировой войной их было несколько. А кто сегодня вспомнит их названия, не говоря уже о «родословной»?