Першы ў Гродна каталіцкі прыхадскі (Фарны) касцёл Прачыстай Божай Мацеры быў заснаваны князем Вітаўтам і знаходзіўся на заходнім баку Старога рынка. Упершыню храм упамінаецца ў грамаце, выданай Вітаўтам у 1389 г. гродзенскім яўрэям, дзе гаварыцца аб “касцельных пляцах і Каталіцкіх могілках”.
Узнікненне ў Гродне першага на тэрыторыі сучаснай Беларусі музея натуральнай гісторыі звязана з адкрыццём у 1776 г. медычнай акадэміі. У сувязі з гэтым гродзенскі стараста Антоній Тызенгаўз запрасіў з Ліёна прафесара Ж. Э. Жылібера. У дагаворы, заключаным паміж імі 9 мая 1776 года ёсць пункты 6 і 7, якія прадугледжвалі стварэнне музея натуральнай гісторыі і вывучэнне прыродных багаццяў Вялікага княства Літоўскага з выданнем прац.
Калі пайсці на поўнач па грунтоўцы ад парафіяльнай вёскі Селіванаўцы ў Гродзенскім раёне, то праз два кіламетры, на ўзвышшы пад назвай Міхалова, перад вамі адкрыецца адзін з самых прыгожых краявідаў Гродзеншчыны. На поўначы і ўсходзе лясныя прасторы Гродзенскай і Аўгустоўскай пушчаў? сярод якіх бачныя вежы касцёла ў Гожы, а на поўдні лінія высокіх пагоркаў Гродзенскага ўзвышша з вёскай Селіванаўцы і парафіяльным касцёлам. З канца XVIII ст. рыма-каталіцкія парафіі ў Гожы і Селіванаўцах існуюць асобна, але на працягу больш чым трохсот гадоў усе гэтыя абшары належалі да парафіі ў Гожы, якая разам з Гожскім (Ожскім, Пераломскім) паветам цягнулася аж да прускай мяжы далёка на захадзе.
У гісторыкаў, якія займаюцца соцыятапаграфіяй Гродна эпохі новага часу, нярэдка можна прачытаць сцверджанне, што ў другой палове XVII – XVIII ст. на тэрыторыі нашага горада вельмі моцна павялічваецца колькасць зямельных участкаў, якія належалі шляхце. Войны гэтага часу не спрыялі развіццю гарадоў, рамяства і пераўтварэнню мяшчанства Вялікага княства Літоўскага ў моцную супольнасць. У выпадку Гродна такая сітуацыя дапаўнялася таксама і тым, што наш горад стаў сеймавым і да гарадскіх пляцаў рэзка вырасла цікавасць магнатаў і буйной шляхты, якія хацелі мець уласную нерухомасць на перыяд сеймавых пасяджэнняў.
Кроме непосредственно самого канала (шлюзов и т.д.), на окружающей территории расположен целый ряд объектов историко-культурного наследия. На территории белорусской части Августовского канала и окрестностей расположен ряд памятников археологии: прежде всего это стоянка нелеолита в районе шлюза Волкушек. Следы ятвяжского городища по мнению специалистов прослеживались в месте слияния рек Шлямница и Марыха. Предположительно, по данным АН РБ, на территории канала расположен ёще ряд объектов различных археологических периодов.
На территории белорусской части Августовского канала выступает более 2000 тысяч видов животного мира. Наиболее многочисленным и богатым видами является мир насекомых. На обследованной территории выявлено 11 видов насекомых, занесенных в Красную книгу Республики Беларусь, – жужелица решетчатая, жужелица фиолетовая, скакун песчаный, навозник весенний, бронзовка мраморная, махаон, переливница большая, сенница Гера, павлиний глаз малый ночной, лента орденская голубая, медведица-госпожа, шмель Шренка и красотка блестящая. К достаточно редким видам можно отнести таких представителей бореальных видов, как бабочки скальник арктический (Oeneis jutta), тундровая жемчужница (Boloria aquilonaris), жемчужница болотная (Boloria pales).
К началу проектных исследований по реставрации белорусской части Августовского канала была принята конкретная научная концепция, по которой предполагалось не только восстановление судоходных и распределительных шлюзов, но и проведение соответственных гидротехнических и мелиоративных работ на междушлюзовых участках для обеспечения сквозной навигации прогулочных теплоходов по всей трассе канала. Это вызвало уничтожение в процессе работ по реконструкции межшлюзовых участков уникального биоценоза, который сложился в период 1939-2004 годов – в годы, когда белорусская часть канала бездействовала.
