Здаўна так павялося: справе папярэднічае слова. Згадайце біблейнае: ”спачатку было Слова...”. I калі справе мы служым, то да слова прыслухоўваемся. Бо ўпэўнены, што за словамі хаваецца існасць. I нават болей: словы вызначаюць існасць з'яў, дапамагаючы нам спазнаць іх. Нездарма лічыцца, што надаць імя чаму-небудзь — значыць спазнаць яго, вызначыць яго існасць. Гэта тычыцца і нашых уласных імёнаў, і назваў самых розных разнастайных рэчаў, з'яў і назваў насельных пунктаў, у тым ліку і гарадоў.

Все, кто хоть раз бывал на старом православном кладбище на ул. Антонова, обращал внимание на расположенную справа от центральной аллеи рядом с каменной часовней красивую металлическую часовню-усыпальницу, покрашенную сейчас в синий цвет.  Это единственная на православном кладбище надсклепная часовня и уникальное произведение декоративно-прикладного искусства.

В адрес редакции поступил вопрос от Валерия Смирнова, проживающего в Гродно по адресу: ул. Академическая, 2. «Половина нашего дома заселена церковными служителями, половина — жильцами. Дом в аварийном состоянии, уже давно не проводится текущий ремонт, крыша протекает, здание 1950 года постройки. Что же все-таки ожидает наш дом?»

У зданий, так же, как и у людей, - своя жизнь, свои судьбы. Одних долго помнят, о них пишут стихами и прозой, снимают фильмы, показывают по телевизору. Другие, наоборот, если не позаброшены, то позабыты. В том смысле, что никого, пожалуй, не интересует, когда построены, кем и для чего. Гродненские кинотеатры... Еще перед первой мировой войной их было несколько. А кто сегодня вспомнит их названия, не говоря уже о «родословной»?

Шчыра кажучы, няма ў рэспубліцы помнікаў, так бы мовіць, больш яскравага гаспадарчага дойлідства, чым дзве воданапорныя вежы ў Гродна. Цяжка сказаць, з якой нагоды гараджане надалі ім пяшчотныя жаночыя імёны Бася і Кася, бо ні ў архіўных дакументах, ні ў даведніках яны не згадваюцца. Таму будзем прытрымлівацца назваў Паўночная і Паўднёвая, якія прыводзяцца ў грунтоўным выданні "Збор помнікаў Беларусі".