“У канцы 1956 або пачатку 1957 году ў Гродзенскім педінстытуце адбылася дзіўная падзея. Перад студэнтамі, сабранымі па загаду кіраўніцтва, выступаў кіраўнік гродзенскага КДБ Іваноў. «Чэкісты» не любяць паказвацца на людзях, а гэты красаваўся ў кэдэбісцкай форме і нават з пісталетам на баку.
Трагедыя верасня 1939 года ў чэрвені 1941-га атрымала свой лагічны працяг. 22-га і 23-га чэрвеня 1941-га на Гродна ўпалі дзесяткі тон нямецкіх бомбаў.
Князь Павел Дзмітрыевіч Цыцыянаў нарадзіўся ў верасні 1754 года. Ён паходзіў з вядомай арыстакратычнай фаміліі і нават знаходзіўся ў кроўным радстве з царствуючым домам Грузіі. Сваю вайсковую службу ён распачаў у Прэабражэнскім палку і прайшоўшы баявы хрост пад час чарговай руска-турэцкай вайны, ужо ў сорак год атрымаў званне генерал-маёра.
Другая Сусветная вайна пачалася для Гародні адначасова з ўсёй Польшчай: ужо 1 верасня 1939 года горад перажыў першы авіяналёт. У летапісе мясцовага праваслаўнага сабора гэтыя падзеі аднатаваны з храналагічнай дакладнасцю: “У шэсць з паловай гадзін ранка над Гродна праляцела тры нямецкіх аэраплана, якія бамбілі горад, скінуўшы каля сарака бомбаў вялікай сілы”.
Як вядома, сон розуму нараджае пачвар...
Стаяў студзень 1691 года. Гародня толькі-толькі пачыла адыходзіць ад жахаў апошняй вайны, калі раптам сярод месцічаў папаўзлі чуткі, што ў гарадскі Ратуш даставілі чараўніка з падмейскага Каханова на інквізіцыю.
